Ο ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΜΑΣ

Λίγα Λόγια για το χωριό μας....
Μαΐστρος είναι το γνωστό καινούργιο χωριό που το 1922 έγινε έξω από την Αλεξανδρούπολη σε μια περίοπτη θέση. 0ι κάτοικοί κατέφυγαν και εγκατεστάθηκαν εκεί από την απέναντι όχθη του Έβρου, από την παλιά Μαΐστρο. Ξεσηκώθηκαν κι αυτοί στα χρόνια των σκληρών εκείνων διωγμών, όταν είχαν ανάψει τα φυλετικά μίση από το 1934 και δώθε και βρήκαν ευκαιρία οι Τούρκοι.

Η Μαΐστρος είτανε κοντά στην ιστορική Αίνο, έχουν γι αυτό το ίδιο γλωσσικό ιδίωμα, τα ίδια ήθη και έθιμα, τις ίδιες κοινωνικές εκδηλώσεις και γενικά τους ίδιους σχεδόν τρόπους ζωής με τους Αινίτες που δύσκολα τους βρίσκει σήμερα κανένας. Η ζωή τους είναι πολύ απλή. Η γειτονιά τους με τη γοητευτική πρωτεύουσα του Έβρου, την Αλεξανδρούπολη, που ολοένα βαδίζει προς μια ανώτερη πολιτισμένη ζωή, δεν έχει καθόλου επιδράσει στην αλλαγή των βιοτικών τους συνθηκών. Παρουσιάζουν και αυτοί τα κοινά χαρακτηριστικά που διακρίνει κανείς σε όλους τους Θρακιώτες της Ανατ. Θράκης την εργατικότητα, το οικονομολογικό πνεύμα, τη νοικοκυρωσύνη, τη συντηρητικότητα. Οι Μαϊστριανοί δε ξαίρουν σχεδόν τίποτε από το παρελθόν του τόπου των. Κείνο που γνωρίζουν είναι ο ξεσηκωμός τους, οι διωγμοί, το ξεσπίτωμα, τα βάσανα. Είναι, το κοινό παράπονο, η αγιάτρευτη πληγή του δυστυχισμένου Θρακιώτη. Ενενήντα περίπου οικογένειες εγκατεστάθηκαν στη νέα Μαΐστρο, όπου μετέφεραν τους παλιούς τρόπους της ζωής των, με τις αρχαίες συνήθειές των, τις χαρές, τις λύπες, τις προλήψεις, τα τραγούδια, τα παραμύθια τους.

 ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΟΙΚΙΣΜΟΥ ΜΑΪΣΤΡΟΣ


 
Η Αγία Μαρίνα Μαΐστρου

Η θαυματουργή εικόνα της Αγίας Μαρίνας Μαΐστρου συνδέεται με τη νεότερη θρησκευτική ιστορία της ευρύτερης περιοχής της Αίνου, στην Ανατολική Θράκη.
Η εικόνα ανήκε στην Ειρήνη Αμπατζή,  κάτοικο του εγκαταλειμμένου Μαΐστρου, που μαζί με τα τρία παιδιά της και τα λιγοστά υπάρχοντά της μετέφερε και την εικόνα,  η οποία της είχε δοθεί ως προίκα από τη μητέρα της.  
Σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση, η εικόνα αγιογραφήθηκε στο Άγιο Όρος και  ο καλόγερος που τη ζωγράφισε, μετά από κάθε πινελιά που έβαζε,  έκανε παράκληση στην Παναγία.
Τα πρώτα θαύματα καταγράφηκαν το 1911, Στην αρχή η εικόνα «δάκρυζε» πριν από κάθε δυσάρεστο γεγονός για τον ελληνισμό. Μάλιστα το «υγρό» αυτό είχε θεραπευτικές ιδιότητες, οπότε πολλοί πιστοί έσπευδαν να πάρουν από αυτό, μόλις αυτό εμφανιζόταν πάνω στο σώμα της εικόνας. Στη συνέχεια καταγράφηκαν πολλά θαύματα, αφού πολλοί πιστοί, χριστιανοί και μουσουλμάνοι κατέφευγαν στο σπίτι της αείμνηστης Ειρήνης ζητώντας τη βοήθειά της Αγίας.
Ακολουθούν χρόνια δύσκολα, με μετακινήσεις πληθυσμών, στερήσεις και κακουχίες, με αποκορύφωμα την προσφυγιά του 1922, τότε που οι κάτοικοι του παλαιού χωριού εγκαθίστανται στην σημερινή τοποθεσία.   
Για τους κατοίκους η θαυματουργή εικόνα της Αγ. Μαρίνας αποτελούσε μία σύνδεση της με την εγκαταλειμμένη τους πατρίδα και το παρελθόν τους. Και φυσικά, αποτελούσε απόδειξη της πίστης χριστιανών και μουσουλμάνων στη χάρη της Αγίας. Πολλές οικογένειες συνέχισαν να πηγαίνουν  τους ασθενείς τους, για θεραπεία,  κυρίως ψυχικά ασθενείς βαριάς μορφής, σχιζοφρενείς ή και «δαιμονισμένους», ελπίζοντας σε ένα ακόμη θαύμα, από τα πολλά θαύματα που άκουγαν ότι γινόταν.  Η συμβολή  της Ειρήνης ήταν μεγάλη, αφού παρείχε στέγη σε όσους έσπευδαν από μακρινές περιοχές, για να προσευχηθούν στην Αγία, ακόμη και πλέον των 40 ημερών.
Από τα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς, δηλαδή από το 1923 και μετά, κάτοικοι της Αλεξ/πολης αρχικά αλλά και από πολλά σημεία του Έβρου αργότερα, κατέφθαναν την εορτή της Αγίας Μαρίνας στο Μαΐστρο, για να προσκυνήσουν τη θαυματουργή εικόνα.
Έτσι, σταδιακά  στον πλατανότοπο του Μαΐστρου  άρχισε να διαμορφώνεται ένα πανηγύρι, με πλήθος κόσμου, που συνδύαζαν το προσκύνημα στη θαυματουργή εικόνα στο σπίτι της Ειρήνης, με ημερήσια εκδρομή.
Το πανηγύρι συνεχίζεται μέχρι σήμερα και συνεχώς μεγαλώνει η φήμη του. Κανείς όμως δεν ξεχνά πως η κινητήριος δύναμη για τη μεγάλη προσέλευση είναι η πίστη στη θαυματουργή εικόνα της Αγίας Μαρίνας Μαΐστρου.