
Το
Πατριαρχείο ιδρύθηκε το 331μ.Χ. όταν δηλαδή μεταφέρθηκε η πρωτεύουσα της
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από την Ρώμη στην Νέα Ρώμη - Κωνσταντινούπολη. Το 1599
θεμελιώθηκε και ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου που αποτελεί τον κύριο
λατρευτικό χώρο του Πατριαρχείου. Το Πατριαρχείο έδρευε όλα τα χρόνια στο
Φανάρι πλην της περιόδου 1204 μέχρι 1261 οπότε η Πόλη είχε αλωθεί και
κατακτηθεί από τους Λατίνους. Η Έδρα μετοίκησε προσωρινά στην Νίκαια της
Βιθυνίας μέχρι που οι Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζαντινή) επανέκτησε την Πόλη. Με
την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τους Τούρκους το Πατριαρχείο
αναγνωρίστηκε ως ο πολιτικός εκπρόσωπος των Χριστιανικών υπόδουλων εθνών της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με αυτόν τον τρόπο ο Πατριάρχης υπεράσπιζε τα
δικαιώματα αυτών των λαών στην Υψηλή Πύλη αλλά και η Υψηλή Πύλη έλεγχε τους
λαούς αυτούς μέσω πιέσεων στον Πατριάρχη. Για παράδειγμα, ο Πατριάρχης
Γρηγόριος Ε' αφόρισε την Ελληνική Επανάσταση του 1821, ωστόσο οι Οθωμανοί
αποφάσισαν να τον θανατώσουν δια απαγχονισμού για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης
όπως θα λέγαμε σήμερα. Ο Γρηγόριος απαγχονίστηκε από την κεντρική πύλη του
Πατριαρχείου, η οποία παρέμεινε κλειστή μέχρι και σήμερα σε ανάμνηση του
τραγικού γεγονότος.